Sen gelseydin bari

En olmadik zamanda cikip gelsen. Hayattan tum umudumu kestigimde. Inandirsan beni yasamak gerektigine ya da beraber inanmasak yasamaya, ölmeye ve hatta gülmeye. Beraber karsi olsak herseye ve herkese. Bana bu dunyaya neden geldigimi hatirlatsan. Sahi seni sevmek icin miydi?

Radyo dinledim, sevdigim bi sarki cikti. Tüm yagmurlu günlere armagan ettim. Sessiz harflerin hatri kalmis midir? Sessiz harfler önemli. Cogunlugun da bazen azinlik muamelesi gorebilecegini hatirlatirlar. Hüzünlerini de sessiz yasarlar. 

Annemle konustum. Beni ziyarete gelmek istiyor. Gelirken bana da alic getirir mi? Kardesim demis ki cok özledik degil mi anne. Burnunun diregi sizlamis. Sonra benim ruhum neden paramparca. Her bi parcami baska yere biraktim. Birazi hic gitmedigim evdeki sandikta, birazi uzun kahvalti sofralarinda, birazi nine dualarinda, birazi gunes batarken ekmek attigim ordegin kanatlarinda, dahasi bile var. 

Tanidiklarimi cok özledim ve hatta tanimadiklarimi bile. Acaba ben bu dunyaya özlemeye mi geldim? 

Neyse ne diyordum, sen gelseydin bari. Cok uzak da degil ya yolun. Hikayedeki cocuk kac gunluk yoldan geldiniz diye sormustu. Üç günlük deyince yabancilar, cok da uzak degilmis dedi. Amcasi bi kere tam bir haftalik uzaga gitmisti. Sen kac günlük yol kadar uzaksin? Kac asirlik? 

Faruk amca gururla bi hikaye anlatirdi. Askerde komutan hayattaki en zor sey nedir diye sormus. Baskalari tas tasimak gibi seyler soyleyince, Faruk amca; hayattaki en zor sey cahile laf anlatmak demis. Öyle mi? Cok özlemek mi zor cahile laf anlatmak mi? Sahi Faruk amca nasil acaba suan? Ölüler üsür mü? 

Çay suyu koydum. Gelirsen demlerim, gelmezssen sallama. 


Yorumlar

  1. Adsız24 Temmuz 2022 16:27

    Sallama çay yapacak kadar tek başınalığı boşvermiş olmak zor olsa gerek.

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

îki ters bir düz

Düğün günüm hayatımın en mutlu günüydü belki. Rüya gibi bir düğün olmuştu. Salon, yemekler, çiçekler, hatta o dönemin ünlü sanatçılarından biri bile sahne almıştı düğünümüzde. Planlama için işin uzmanlarıyla çalışılmış, bana onlarca kıyafetin arasından istediklerimi seçmekten başka bir iş kalmamıştı. Şimdi ki gençler olsa bundan rahatsız olup, benim istediğim gibi olsun derler muhtemelen ama ben çok iyi biliyordum ki bu kadar büyük bir aileye gelin olmanın sorumlulukları vardı ve ona göre davranmalıydım. Bu sebeple her şeye başkalarının karar vermesi beni hiç rahatsız etmedi, aksine keyif aldım. Nüfuslu bir ailenin, yüksek mühendis oğluyla evleniyordum ve bu gibi hikayelerde olanın aksine kocamı seviyordum. Uzun boylu, yakışıklı, güler yüzlü, saygılı, merhametli, yaptığı işi en iyi şekilde yapan ve etrafı tarafından saygı duyulan bir adamdı. Ailesi benim ailemin seviyesinin çok üstünde olmasına rağmen beni kendilerine layık görmüşlerdi ve istemişlerdi; bizimkiler de ağızları kulakların...
Devamı

Boşluk

Uyku tutmadı. Kaç zamandır bu uyku tutmayan geceler ne kadar da çoğalmaya başladı. İçimde bir huzursuzluk var. Öyle kötü şeyler olacağına dair değil, hiç! Tavana bakarak bir sürü şey düşünmeye başlıyor, hiçbirinin sonunu getiremiyorum. Sonra her şeyin düzeleceğine dair umutlarımı enkaz altından çıkarıp derin bir nefesle ciğerlerimi doldurduğum bir gece. Bazen kendi nefesimden çalıyormuşum gibi geliyor. Derin bir nefes alıyorum ama içime değmiyor. Hani hava içine girdiği şeyin şeklini alırdı, neden bana yetmeyen soluklar var? Dışarıda yağmur var. Günlerdir dışarı adım atmamıza izin vermeyen sıcakların hakkından geldi. Bir de dolunay. Bazen bu boktan dünyanın bu kadar süslü olmasını anlamıyorum. Pekala kapkara bir gökyüzü olabilirdi ama yok, illa süsleyecek her yeri Tanrı. Zorla gittiğin, olması gerekenin iki katı çalıştığın şirketin çalışanlarına iki kutu pizza ısmarlamaya benzer bir şey. Neyse, iki kutu pizza, hiç pizzadan iyidir. Bu akşam her şey ters gidiyor. Aç kaldım, evde yiyecek ...
Devamı

Kırk yıllık hatır

Ben 4 yaşındayken annem öldü. Sessiz bir ölüm oldu. Öylece kalbi durdu bir gün. Sebebi aldığı ilaçlar dediler ama ben inanmadım. Bence sebebi bir türlü üstesinden gelemediği üzüntüydü. Ben tek çocuğum ama benden önce ve sonra toplam 6 bebeğini toprağa verdi annem. Babam gamsız adamın teki. Öylesine alışmış ki her çocuğunun ölmesine, köyden toplu mezar almış. Ben doğunca bana da yer kazdırmış. Ben ölmedim ama mezarım var, boyu ölen umutlarıma küçük. Annem bana doğum yapacakken, sancısı tutmuş hastaneye götürmüşler. Doktor bugün doğmaz demiş eve göndermiş. İki saat sonra evde doğmuşum. Herkes ölür diye beklerken açlıktan ortalığı inletince tamam demişler, yaşıyor. Ama yine de çok umut bağlamak istememişler. Sağa sola çarptığımda, kaybolduğumda falan hiç öyle büyük olay yapmazlardı. Sağ salim bulduklarında şaşırırlardı. Aslında tam tersi olmasını beklersin ama onları suçlayamam. İnsan hep en çok acıtan yerinden tekrar tekrar yaralanınca tekrar incinmeyi göze alamıyor. Neyse. Zaten küçücük...
Devamı