Nurefsan Ketenci

Dunyaya kis gelince, kotuluk, sis kaplayinca gok yuzunu, ve kalpleri, cennet kuslari icin yasanmaz hale geldi burasi. Goc ediyorlar birer birer uzak diyarlara. Daha sicak, daha beyaz, daha mavi, daha gunesli, mis kokan diyarlara. Nurefsan da gocmus.

Ona el sallayan bi annecigi var. Babasi ancak ruyalarda. Bu caanim kuslar gidince erkenden ben hep onlarin geride kalan hayallerini, anne babalarinin onlar icin hayallerini dusunuyorum. Nurefsan en cok ne istemisti? Buyunce ne olacakti? Buyumeden melek olacagini bilse uzulur muydu? Daha mi mutlu? Artik hasta degil, degil mi?

Bizim balkonumuza kirlangiclar yuva yapmisti. Kis gelince gittiler. Ertesi sene baskalari geldi. Babam cok sevindi bizimkiler geldi diye. Sonra bi yerde bi hikaye okudum kirlangiclar bir yil yasar diyordu. Gercekte oyle degilmis ama babama kirlangiclar bir yil yasiyormus deyince cok uzuldu, sessizce bekledi bi sure. Dag gibi adamlar icin sessizlik en buyuk huzun gostergesidir, bilenler bilir. Sonra dedi ki demek bizim kizlar yerlerini kiraya vermis. Sonra kiraci kirlangiclari sevdi. Kalbe sigan sevginin siniri hakkinda bisey soylendi mi? Ya hüznün?

Gercekte kirlangiclar Nurefsan’dan uzun yasiyor. O gunesli gunlere gocsun varsin, burasi ancak kara kalplilere dayanilabilir artik ama, hayalleri nasil yapalim, senelerce gocmenlerin donmesini bekleyen babalari nasil yapalim, gozu yasli, bakislari yorgun, hüzünlü anneleri nasil yapalim? Ya annesine kuslarla selam soyleyen yusufcuklar?

Allahim, herkes bir gun gocer ama mevsimleri biraz uzatsan, rahmet yagdirsan ve kirsan bu ilik donduran soguklari, olur mu? Cocuklar kirlangiclardan uzun yasasa mesela, anne babalariyla ancak ruyalarda vedalasmasa. Ya da cocuklar hic ölmese. 16 yasinda ölünür mü?

Ya da en iyisini sen bilirsin. Belki anne babasi daha kendileri varmadan Nurefsanin yanina uzaktan gorurler onu, onun yeni diyarlarini, belki onlarin kalbi benimki gibi sisli degildir. Belki onlarin kalbi mutmaindir. Ne guzel kelime "mutmain". Degilse de sen onlarin kalbine sukunet ver, lutfen.

Nurefsan'a cok selam. Kocaman öpüyorum yanaklarindan. Digerlerine selam soylesin. Oteki Nurefsan'a, Mustafa abiye, Fatma ablaya ve daha yuzlercesi. Hepsine cok selam...


Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

îki ters bir düz

Düğün günüm hayatımın en mutlu günüydü belki. Rüya gibi bir düğün olmuştu. Salon, yemekler, çiçekler, hatta o dönemin ünlü sanatçılarından biri bile sahne almıştı düğünümüzde. Planlama için işin uzmanlarıyla çalışılmış, bana onlarca kıyafetin arasından istediklerimi seçmekten başka bir iş kalmamıştı. Şimdi ki gençler olsa bundan rahatsız olup, benim istediğim gibi olsun derler muhtemelen ama ben çok iyi biliyordum ki bu kadar büyük bir aileye gelin olmanın sorumlulukları vardı ve ona göre davranmalıydım. Bu sebeple her şeye başkalarının karar vermesi beni hiç rahatsız etmedi, aksine keyif aldım. Nüfuslu bir ailenin, yüksek mühendis oğluyla evleniyordum ve bu gibi hikayelerde olanın aksine kocamı seviyordum. Uzun boylu, yakışıklı, güler yüzlü, saygılı, merhametli, yaptığı işi en iyi şekilde yapan ve etrafı tarafından saygı duyulan bir adamdı. Ailesi benim ailemin seviyesinin çok üstünde olmasına rağmen beni kendilerine layık görmüşlerdi ve istemişlerdi; bizimkiler de ağızları kulakların...
Devamı

Boşluk

Uyku tutmadı. Kaç zamandır bu uyku tutmayan geceler ne kadar da çoğalmaya başladı. İçimde bir huzursuzluk var. Öyle kötü şeyler olacağına dair değil, hiç! Tavana bakarak bir sürü şey düşünmeye başlıyor, hiçbirinin sonunu getiremiyorum. Sonra her şeyin düzeleceğine dair umutlarımı enkaz altından çıkarıp derin bir nefesle ciğerlerimi doldurduğum bir gece. Bazen kendi nefesimden çalıyormuşum gibi geliyor. Derin bir nefes alıyorum ama içime değmiyor. Hani hava içine girdiği şeyin şeklini alırdı, neden bana yetmeyen soluklar var? Dışarıda yağmur var. Günlerdir dışarı adım atmamıza izin vermeyen sıcakların hakkından geldi. Bir de dolunay. Bazen bu boktan dünyanın bu kadar süslü olmasını anlamıyorum. Pekala kapkara bir gökyüzü olabilirdi ama yok, illa süsleyecek her yeri Tanrı. Zorla gittiğin, olması gerekenin iki katı çalıştığın şirketin çalışanlarına iki kutu pizza ısmarlamaya benzer bir şey. Neyse, iki kutu pizza, hiç pizzadan iyidir. Bu akşam her şey ters gidiyor. Aç kaldım, evde yiyecek ...
Devamı

Kırk yıllık hatır

Ben 4 yaşındayken annem öldü. Sessiz bir ölüm oldu. Öylece kalbi durdu bir gün. Sebebi aldığı ilaçlar dediler ama ben inanmadım. Bence sebebi bir türlü üstesinden gelemediği üzüntüydü. Ben tek çocuğum ama benden önce ve sonra toplam 6 bebeğini toprağa verdi annem. Babam gamsız adamın teki. Öylesine alışmış ki her çocuğunun ölmesine, köyden toplu mezar almış. Ben doğunca bana da yer kazdırmış. Ben ölmedim ama mezarım var, boyu ölen umutlarıma küçük. Annem bana doğum yapacakken, sancısı tutmuş hastaneye götürmüşler. Doktor bugün doğmaz demiş eve göndermiş. İki saat sonra evde doğmuşum. Herkes ölür diye beklerken açlıktan ortalığı inletince tamam demişler, yaşıyor. Ama yine de çok umut bağlamak istememişler. Sağa sola çarptığımda, kaybolduğumda falan hiç öyle büyük olay yapmazlardı. Sağ salim bulduklarında şaşırırlardı. Aslında tam tersi olmasını beklersin ama onları suçlayamam. İnsan hep en çok acıtan yerinden tekrar tekrar yaralanınca tekrar incinmeyi göze alamıyor. Neyse. Zaten küçücük...
Devamı