Sevgili Günlük

Uyku tutmadı. Kaç zamandır bu uyku tutmayan geceler ne kadar da çoğalmaya başladı. İçimde bir huzursuzluk var. Öyle kötü şeyler olacağına dair değil, hiç! Tavana bakarak bir sürü şey düşünmeye başlıyor, hiçbirinin sonunu getiremiyorum. Sonra her şeyin düzeleceğine dair umutlarımı enkaz altından çıkarıp derin bir nefesle ciğerlerimi doldurduğum bir gece. Bazen kendi nefesimden çalıyormuşum gibi geliyor. Derin bir nefes alıyorum ama içime değmiyor. Hani hava içine girdiği şeyin şeklini alırdı, neden bana yetmeyen soluklar var? Dışarıda yağmur var. Günlerdir dışarı adım atmamıza izin vermeyen sıcakların hakkından geldi. Bir de dolunay. Bazen bu boktan dünyanın bu kadar süslü olmasını anlamıyorum. Pekala kapkara bir gökyüzü olabilirdi ama yok, illa süsleyecek her yeri Tanrı. Zorla gittiğin, olması gerekenin iki katı çalıştığın şirketin çalışanlarına iki kutu pizza ısmarlamaya benzer bir şey. Neyse, iki kutu pizza, hiç pizzadan iyidir. Bu akşam her şey ters gidiyor. Aç kaldım, evde yiyecek ...

Bazen bir film izlersiniz, bir kitap okursunuz; yazarlar ve yönetmenler o kadar iyi iş çıkarmıştır ki kendinizi hikayeyle bütünleşmiş hissedersiniz. Onların acıları sizin içinizi ağrıtır. Bazen onların hikayelerine kendinizi koyar, bazen sadece onlar için üzülürsünüz. Onlar için ağlar, onların yerine ağlarsınız. Ben bir film içinde değildim ama bazen onlar için, bazen onların yerine ağladığım bir hikayeye şahit oldum. Daha fazlasını yaşadılar, bu kadarını anlatabildim. Bu hikayede şehirlerin, mekanların, hatta üçüncü kişilerin bir önemi yok. Önemli olan sadece iki kişi var: Çınar Yıldırım ve Selma Kahraman. Selma ve ailesi uzun yıllar bizim mahallede yaşardı. Ondan yaşça çok büyük değildim ama çocukluğunu bilirim. Tek başınayken kedi gibi ama suç ortağı Ensar ile beraberken küçük bir şeytana dönüşen bir kız çocuğuydu. Ensar yokken onu ağlatmak dünyanın en kolay şeyi olurdu ama Ensar'la beraberken hiç yanımıza uğramaz, iki haylaz, dünyada sadece ikisi varmış gibi başka kimseyi arala...