Sevgili Günlük

Evet sevgili dinleyiciler, bu gun de butun umutlarimizi, hayal kirikliklarimizi, can kiriklarimizi da heybemize koyduysak yol alabiliriz.  Cok meshur bi hikaye vardir ya uzak bi adaya yuzup rekor kirmak isteyen yuzucu daha once defalarca deneyip tamamladigi mesafeyi kameralar ve rekor scorunu tutanlarin onunde yapamamis. Yarismadan sonra da bu gun hava cok sisliydi bitis noktasini goremedim, o yuzden devam etmeye takatim kalmadi demis. Bu gercek bi hikaye. Ama yasanmamis olsaydi bile yine gercek bi hikaye olurdu. Cunku bi cogumuz havadaki bu sisten, bitis noktasini gorememekten pes ediyoruz bu hayatta. Bazilarimiz cesur ve gercekten pes ediyor, digerleri nefes alip vermeye devam eden ölüler. Hepimiz öyle ya da böyle pes ediyoruz. Bu gun size veda etmeye geldim ben. Bitis cizgisini gordugum bi hayat olsaydi belki takatim olurdu ama malesef yok. Icine girdigim bu donguden kurtulamiyorum. Nasil cikilir bu girdaptan bilmiyorum. Benden yasam enerjisi dilenenlere verebilecek biseyim yok....

Ben tam 3 kez öldüm. Ilkinde 9 yasindaydim. Sevdigim kizin babasinin tayini doğuda bi yere cikti. Mecburi gorev 4 yilmis. Beklerim ben seni dedim. Cocuklarimiza beklemelerimizi, özlediğimizi anlatiriz dedim, tamam dedi. Çünkü ne demişler; ayrilik da sevdaya dahil, ayrilanlar hala sevgili(A.I). Bi de ayrilik ölümden beter diye bisey var. Onu nasil yapalim? Beklemek cok yorucuydu ama 2 yil dolmadan geri döndüler, çünkü sevdigim kizin babasi alis-veris yaparken alçak bi teröristin kahpe kurşunuyla başından vuruldu ve öldü.  Gelmelerine sevindim sevinmesine, hatta gurur duydum sehit damadiyim diye. Cenazesinde başım dik yürüdüm kalabalikta. Resmini ben tasimak istedim, akraba olacagiz dedim ama resmi törende resmi insanlarin göreviymis bu, izin vermediler. Ben de taziyeye gelen misafirlere yer gösterdim. Ama herkese haber saldim kayınbabam şehit düştü, kani yerde kalmayacak, intikami alinacak diye. O gün asker olmaya karar verdim ve düşmandan öc almaya ant içtim. Kadinlar agit yakarken...