Nurefsan Ketenci
D unyaya kis gelince, kotuluk, sis kaplayinca gok yuzunu, ve kalpleri, cennet kuslari icin yasanmaz hale geldi burasi. Goc ediyorlar birer birer uzak diyarlara. Daha sicak, daha beyaz, daha mavi, daha gunesli, mis kokan diyarlara. Nurefsan da gocmus. Ona el sallayan bi annecigi var. Babasi ancak ruyalarda. Bu caanim kuslar gidince erkenden ben hep onlarin geride kalan hayallerini, anne babalarinin onlar icin hayallerini dusunuyorum. Nurefsan en cok ne istemisti? Buyunce ne olacakti? Buyumeden melek olacagini bilse uzulur muydu? Daha mi mutlu? Artik hasta degil, degil mi? Bizim balkonumuza kirlangiclar yuva yapmisti. Kis gelince gittiler. Ertesi sene baskalari geldi. Babam cok sevindi bizimkiler geldi diye. Sonra bi yerde bi hikaye okudum kirlangiclar bir yil yasar diyordu. Gercekte oyle degilmis ama babama kirlangiclar bir yil yasiyormus deyince cok uzuldu, sessizce bekledi bi sure. Dag gibi adamlar icin sessizlik en buyuk huzun gostergesidir, bilenler bilir. Sonra dedi ki demek bizim ...