Olanlar oldu
Olanlar oldu. Dunya tersine donunce biz de gecer miyiz ölüler diyarindan gercek olana? O tarafta mutluluk var mi? Cokça öldük. Bedenlerimiz ve hatta ruhlarimiz yandi. Cehennemde de böylesi var mi? Yanmayanlar denizlere, nehirlere karisti. Sahi bize kac can borclari var? Kurtaramadik kendimizi felaketlerin arasindan. Herkes gözlerindeki yaslara hakim olmaya calisiyor, sel olmasin diye. Cocuklar sekerleme, oyuncak degil ölmemek istiyor. Gözlerdeki o bakislari nasil yaplim? Adadaki cocuklar umuda ihtiyac duyana kadar hersey daha kolaydi. Butun gun bi oyundu. Mutluydular. Umuda ihtiyac duymaya basladiklarinda onlar icin de olanlar oldu. Umutlu olmak insani yasatiyor. Peki ya umutlar tukendiyse? Öldük mü yoksa? Hala umutlu muyuz? Ölüler yasamaya nasil devam ediyor? Nasil devam ediyoruz? Umut bitince mi yasanmiyor yoksa yasayamayacak hale gelindiginde mi umut bitiyor? 25-30 yasindakiler 70 yil fazladan yuvalandi bu dünyanin sirtinda. Peki simdi napcaz? Gözlerimiz...